برخورد مادر عصبی /دعوا و عصبانیت بچه ها

تجربه 1:
 هروقت بچه هام بیکار باشن و حوصلشون سر میره باهم دعوا و کتک کاری میکنن,
وقتی مشغول باشن و باهم بازی میکنیم اصلا خبری از اون حرکات نیست.
 واینکه من به این نتیجه رسیدم که همه کارها رو میشه با بچه ها کرد و اونا رو شرکت داد,مثلا وقتی براشون میخوام آشپزی کنم و اونا بازی کنن دعوامیشه,فورا میگم بچه ها بیاین کمک کنیم باهم غذادرست کنیم,باهم کیک میپزیم,ژله درست میکنیم... یا جارو ودستمال میکشیم....

نکته دیگه اینکه یه روانشناس کودک تو تلویزیون میگفت که تو دعوای بچه ها دخالت نداشته باشین و اگر به مرحله اسیب زدن رسید شخص خاصی رو هدف نگیرین و ازش طرف داری نکنین بلکه مثلا بگین بچه ها زدن کار بدیه.
وا نماز و حدیث کسا و توکل صبر رو زیاد میکنه.

تجربه2:

(!)من هم یه مدت وقتی از فاطمه عصبانی میشدم،عصبانیتم رو نشون میدادم،اون هم بدتر لج میکرد،یعنی راستش رو بخواید وقتی خسته بودم و یه کار فاطمه من رو عصبانی میکرد من به خودم حق میدادم که بأید عصبانی بشم
،تأ این که یه سخنرانی از حاج اقا بناهیان شنیدم و واقعا من رو متحول کرد،حاج اقا میکفتن،خانه برأی فرزند محل یادکیری مبارزه با هوای نفس،بجه ها متوجه میشن جه وقت ما یه عملی رو از روی هوای نفس انجام میدید و جه وقت نه،مثلا وقتی ما از کودک خودمون عصبانی هستیم،و در اون حالت خشم خودمون رو فر   یبریم و برخورد درستی رو انجام  میدیم ،کودک کاملا متوجه أین مبارزه با هوای نفس ما میشه و تأثیر بسیار ارزنده أی رؤى اون داره.

تجربه3:

 در مورد صبر:
ما ممکنه از خیلیا مشورت بطلبیم و کمک بخوایم، اما نباید یادمون بره که ما ارزشمندترین گنجینه رو داریم و اون گوهر سخنان اهل بیت علیهم السلام است.
برای بهره وری بیشتر از روایات بیاید واقعا تصور کنیم خودمان در حضور معصوم آن کلام را از لبان مبارکشان شنیده ایم، آنوقت آن حرف به گوش جانمان مینشیند و اثرش را میگذارد.

مثلا در مررد صبر روایت داریم :

             إن لم تکن حلیما فتَحَلَّم                   اگر صبور نیستی، تظاهر به صبر کن!
بیایید و همین یک روایت را مدتی با ایمان به گوینده اش عمل کنیم تا نتیجه اش را ببینیم.

یک تجربه شخصی:
منم به مدت خیلی زود از دست پسرم عصبانی میشدم و عکس العمل های تندی با او داشتم. و دقیقا همانطور که دوستمان گفت این عصبانیت هایم او راهم عصبی کرده بود. تا اینکه یک روایت از امیرالمومنین علیه السلام  خواندم که فرمودند:

             لا أدب مع الغضب      تادیب ( کودک) با عصبانیت ممکن نخواهد بود..

و این یک جمله واقعا آبی بود که روی آتش درون من ریخته شد. گویی دست ولایت حضرت از پس روایاتشان بر قلب انسان مینشیند و اثر میکند.

یک استاد اخلاق  میگفت خیلی در تربیت کودک فرق داره در برابر یک کار بد بچه شما عصبانی بشی و عکس العمل ناخودآگاه انجام بدی که دلت خنک بشه، یااینکه عصبانیتت را کنترل کنی ، غضبت را فرو بخوری ، ولی خودت راعصبانی جلوه دهی تا کودک متوجه بشه کارش اشتباه بوده.  
اولی مذمومه و در تادیب بچه بی اثر اما دومی مفید و موثر

مامانا خیلی باید صبور باشیم تا به بچه هامون چه دختر چه پسر منتقل نکنیم
من شنیدم خوردن خرما تو افزایش صبر تاثیر داره
زیاد بخورین

حاج آقا تراشیون میگن:
۱- توی دعوای بین بچه ها نباید قضاوت کنید بلکه باید مشکل و عامل دعوا رو از بین ببرید
۲- دعوای بچه ها به علت بیکاری آنهاست برای آنها برنامه بریزید تا بیکار نباشند