اصول تربیت کودک
1-
اصل تکریم شخصیت کودک
کودک چون کودک است، نباید تحقیر شود و احساس بی ارزشی و یا کم ارزشی کند؛
هرچند کودک بیشتر محتاج محبت است؛ ولی این بدان معنی نیست که شخصیت کودک نباید محترم
شمرده شود کودکی که با ارزش قلمداد می شود و شخصیت او محترم شمرده می شود به احساس
خود ارزشمندی دست می یابد و کسی که برای خود ارزش قائل باشد خود را به زشتی ها آلوده
نمی سازد؛ چرا که «من کرمت علیه نفسه لم یهنها بالمعصیه»؛« کسی که برای خودش ارزش قائل
است خود را به واسطه گناه خوار نمی سازد.» مستدرک الوسائل، پیشین،ج11، ص339.
کرامت نفس محور و اساس اخلاق و تربیت اسلامی است و مهم ترین راه آن تکریم
انسان در دوران کودکی است. یکی از مهم ترین نکات تربیتی که در تکریم شخصیت کودک باید
مورد توجه قرار گیرد، جدی گرفتن احساسات کودک در هفت سال نخست زندگی است.
2-
انتظارات واقع بینانه ای از کودکانمان و خودمان داشته باشیم :
وقتی والدین توقعات زیاد و یا زودتر از زمان لازم از کودک خود داشته باشند
و یا انتظار کامل بودن را از فرزندان خود داشته باشند، در آن صورت مشکلاتی بروز پیدا
خواهد کرد. مثلاً والدینی که انتظار دارند کودکشان همیشه مودب و شاد بوده و با آنان
همکاری کند خود را در معرض یاس و مشکل با فرزند خود قرار می دهند. از کودک خود انتظار
نداشته باشید کامل باشد. همه کودکان اشتباه می کنند اما بیشتر اشتباهات عمدی نیستند،
پس انتظار نداشته باشد که فرزندی بدون ایراد داشته باشید، بلکه توقعات خود را بر اساس
توانایی کودک خود تنظیم کنید تا در تربیت او دچار مشکل نشوید.
3-
پدرها و مادرها از خودتان مراقبت کنید
گاهی پدرها یا مادر ها در روند مراقبت از کودکشان نیازها و خواسته های
اساسی خود را فراموش می کنند. وقتی نیازهای شخصی شما از نظر داشتن ارتباط با دوستان،
تفریح، مطالعه و نیاز به تنها بودن در زمانهای خاص برآورده شود پدر یا مادر بودن آسان
تر می گردد. والد خوب بودن بدین معنی نیست که کودک بر زندگی شما تسلط داشته باشد. اگر
نیازهای شخصی شما به عنوان یک بزرگسال برآورده شود صبور بودن، ثبات داشتن و در دسترس
کودک بودن برای شما آسان تر می شود .
