او نمی خواهد سلام کند

*** او نمی خواهد سلام کند***

صورتش را با دستکش هایش می پوشاند.با لجبازی ادای لالها را در می آورد.یک کلمه هم حرف نمیزند.انگار کر است و صدای پدر و مادرش را نمیشنود که او را تشویق می کنند : برو جلو عزیزم بچه خوبی باش و بگو سلام.آیا این کودک واقعاً خجالتی است یا دوباره نوبت ما پدر و مادرهاست که یکی دیگر از خوان های تعلیم و تربیت کودکمان را پشت سر بگذاریم؟

متشکرم.سلام.خداحافظ...ما به تدریج و کم کم این چیزها را به کودک یاد می دهیم.این که موقع غذا خوردن روی میز لم ندهد .از دستمال استفاده کند.مرتب وسط حرف دیگران نپرد.اگر به دیگران تنه زد معذرت خواهی کند .حرفهای زشت نزند و ... بله درست است.این قوانین نشانه ادب هستند ولی این قوانین مانند قرار دادهایی بین بزرگترها وضع شده اند ولی برای کودک هنوز مفهوم زیادی ندارند.کودک در این سن خود محوری را می گذراند که دوره ای کاملاً طبیعی و نرمال است بنابراین ابتدا او باید از دوره خودمحوری خارج شود تا بتواند شخصیت افراد دیگر را نیز مورد توجه قرار دهد.

قوانین ادب یک روزه به دست نمی آیند .کودک کم کم به حرف شما گوش میدهد و در برابر خواسته های شما تسلیم خواهد شد.او این کار را می کند چون می خواد دنباله رو شما باشد و شما را خوشحال کند بنابراین فراموش نکنید که برای این کار به او تبریک بگویید.

ده قانون اصلی تربیت

۱- تحسین و پاداش : بهترین پاداش برای کودکان تعریف٬ تمجید٬تحسین و محبت شماست.استفاده از اسباب بازی و خوراکی های متنوع برای پاداش به کودکان الزامی نیست.شاید استفاده از تابلوی ساده ای که در آنها رفتار خوب فرزندتان را با یک ستاره پاداش دهید مؤثرترین تمجید از وی باشد.

۲-ثبات قدم و استمرار: وقتی مقرراتی را برای کودکانتان تعیین می کنید نباید آنها را به سادگی تغییر دهید.اغلب والدین برای برقراری آرامش در خانه و یا پایان دادن به گریه فرزندانشان قوانین را نقض می کنند اما اگر قاعده ای را تعیین کردید هیچ کس( همسرتان٬ مادربزرگ و حتی خود شما) نباید آن را نقض کند و همگی باید آن را محترم بشمارید.قانون وقتی قانون است که همه آن را رعایت کنند و در برابر آن مطیع باشند اگر در جامعه امروزین ما رعایت قانون نهادینه نشده به علت این است که والدین قواعد مناسبی تعیین نکرده اند و آنها را زیر پا گذاشنه اند.

۳- برقراری روال معین: نظم و روال مشخصی را در خانه برقرار کنید.مهم ترین اصل در برقراری روال معین در زندگی تعیین وقت دقیق خوابیدن ٬ بیدار شدن و غذا خوردن است .وقتی روال مشخصی را در زندگی برقرار کردید فقط در موارد خاص مانند زمان سفر یا بیماری می توانید کمی انعطاف به خرج دهید.تربیت صحیح فقط با وجود نظم امکان پذیر است اما این فقط فرزند شما نیست که باید نظم را رعایت نماید بلکه تمام اعضای خانواده باید منظم باشند تا کودک منظم زندگی کند و امکان تربیتش فراهم شود .تعیین روال مشخص٬ چهارچوب برنامه خانواده است و باید آن را حفظ کرد اما افراط نکنید و عاقلانه انعطاف به خرج دهید چرا که بی شک خانه پادگان نیست.

رنگ بندی صداها

ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﮐﻮﺩﮎ ﺷﻤﺎ ﺑﺎ ﺻﺪﺍﯼ ﺑﻠﻨﺪ ﭼﯿﺰﯼ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﺩﺭﺧﻮﺍﺳﺖ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﻣﺘﻘﺎﺑﻼَ ﺷﻤﺎ ﺑﺎ ﺻﺪﺍﯼ ﺑﻠﻨﺪ ﺑﺎ ﺍﻭ ﺣﺮﻑ ﻧﺰﻧﯿﺪ.

ﺻﺪﺍﯼ ﺁﺭﺍﻡ    =     ﺁﺑﯽ

ﺻﺪﺍﯼ ﺑﻠﻨﺪ   =     ﻗﺮﻣﺰ

قرمز ﺟﻮﺍﺏ ﻧﻤﯽﺩﻫﻢ" ﯾﺎ ﺍﯾﻨﮑﻪ "ﺁﻓﺮﯾﻦ! ﺍﻻﻥ ﺍﯾﻦ ﺻﺪﺍ ﺁﺑﯽ ﺷﺪ ﻭ من جواب ﻣﯽﺩﻫﻢ ".

ﺑﻪﯾﺎﺩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﺪ ﮐﻪ ﻟﺤﻦ ﺷﻤﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﺁﺭﺍﻡ باشد تا کودک با ﺁﺭﺍﻣﺶ ﺣﺮﻑ ﺯﺩﻥ ﺭﺍ ﯾﺎﺩ ﺑﮕﯿﺮﺩ.

ﺻﺪﺍﯾﺶ ﺭﺍ ﺑﺎﻻﺗﺮ ﻣﯽ ﺑﺮﺩ ﺷﻤﺎ ﻟﺤﻨﺘﺎﻥ ﺭﺍ ﺁﺭﺍﻣﺘﺮ ﮐﻨﯿﺪ .

 ﺍﯾﻦ ﺗﮑﻨﯿﮏ به ﺧﻮﺑﯽ ﺑﻪ ﮐﻮﺩﮎ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﺁﻣﻮﺯﺩ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺁﺭﺍﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪﻫﺎﯼ ﺧﻮﺩﺵ ﺭﺍ مطالبه کند.

افرادی که با کوچکترین ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺻﺪﺍﯼ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎﻻ ﻣﯽﺑﺮﻧﺪ، ﮐﻮﺩﮐﺎﻥﺷﺎﻥ ﻫﺮِلحظه در حال ﺍﻟﮕﻮﮔﯿﺮﯼ ﺍﺯ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺁﻥﻫﺎ هستند .

 ﭘﺲ ﻧﺨﺴﺖ ﺻﺪﺍﯼ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺭﻧﮓﺑﻨﺪﯼ ﮐﻨﯿﺪ...

ﺻﺪﺍﻫﺎ ﺭﺍ ﺭﻧـــﮓﺑﻨﺪﯼ ﮐﻨﯿﺪ:

ﻣﺜﻼ ﺑﮕﻮﯾﯿﺪ: "ﺍﯾﻦ ﺻﺪﺍﯼ ﺑﻠﻨﺪ ﻗــﺮﻣﺰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺻﺪﺍﻫﺎﯼ قرمز جواب نمیدهم.

ﺑﻪ ﻫﯿﭻ ﻭﺟﻪ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺩﺍﺩ ﺯﺩﻥ ﮐﻮﺩﮎ، ﺷﻤﺎ ﺩﺍﺩ ﻧﺰﻧﯿﺪ! 

از کودکانتون دانشمند نسازید.

به خاطر باهوشی کودک او رو به مدرسه تیزهوشان یا کلاس بالاتر نفرستید. کودکتون تمام عمرش رو فرصت برای دانشمند شدن داره اما برای کودکی و بازی تنها همین چند سال فرصت رو برای همه عمر دارند. تلاش برای ساختن بهترین فرزند تنها از کودکتون دانشمند میسازه نه فردی خوشبخت و خوشحال. تنها انتظارتون از کودکتون این باشه که خوشحال باشه و از زندگیش لذت ببره. خوب بودن کودکتون کافیست دنبال بهترین نباشید که بهترین بودن، بدبختیست.

بخشی از گفتگوی دکتر هلاکویی در برنامه رازها و نیازها

تشویق چگونه است؟

محمدسعید روزبه - "آفرین به بچه با هوشم" یا "آفرین به بچه تلاشگرم" ؟

 این دو جمله هر چند یک مخاطب دارند و مفهوم شان تشویق است ، دو نتیجه متفاوت به بار می آورند.

دانشگاه استنفورد تحقیقی انجام داده است که شرح مفصلش در این مجال نمی گنجد. خلاصه اش این است که چند گروه از دانش آموزان که در یک آزمون موفق شده بودند را با تعابیر مختلفی از جمله دو جمله فوق مورد تشویق قرار دادند.

در مقایسه نتایج این دو جمله ، کسانی که با تعبیر "باهوش" مورد تشویق قرار گرفته بودند در آزمون های بعدی، نتایج ضعیف تری نسبت به گروهی که "پرتلاش" خوانده شده بودند، کسب کردند.

تفاوت به دست آمده این گونه توضیح داده می شود که وقتی به دانش آموزی گفته می شود که تو باهوش هستی و این ویژگی در او پر رنگ جلوه داده می شود (حتی اگر او واقعاً باهوش باشد) ، اندک اندک او تصور می کند که نیازی به کار و تلاش ندارد و هوش سرشارش همه کارها را انجام خواهد داد!

اما وقتی به دانش آموزی تلاشگر گفته می شود، او این گزاره را در وجود خود می پذیرد که اگر موفقیتی به دست آورده ، مرهون تلاش های اوست.

کودک شما چگونه است؟

پروفسور و روانپزشک معروف، دکتر طارق علی الحبیب می گوید:

کودکت خیلی دروغ میگه!                 زیرا خیلی بهش گیر میدی.

کودکت اعتماد بنفس نداره!                 زیرا تشویقش نمی کنی.

کودکت کم حرفه!                            زیرا باهاش حرف نمیزنی.

کودکت دزدی میکنه!                        زیرا بذل و بخشش رو بهش نمی آموزی.

کودکت ترسوست!                           زیرا همیشه طرفداریشو میکنی.

کودکت به دیگران احترام نمیزاره!        زیرا صدات رو واسش پایین نمی آری.

کودکت همیشه عصبیه!                     زیرا ازش تعریف نمیکنی.

کودکت بخیله!                               زیرا باهاش همکاری نمیکنی.

کودکت به دیگران پرخاش میکنه!        زیرا تو خشن و سختگیری.

کودکت ضعیفه!                             زیرا همیشه تهدیدش میکنی.

کودکت داد و فریاد میکنه!                 زیرا بهش اهمیت نمیدی.

کودکت ناراحتت میکنه!                    زیرا بغلش نمی کنی و نمی بوسیش.

کودکت ازت فرمان نمی بره!              زیرا درخواستات بیش از حده.

کودکت گوشه گیره!                        زیرا همیشه مشغولی.(مشغول کارهای خودت)

نمود این رفتارها در بزرگسالی بسیار خطرناک و غیر قابل درمانند...

چگونه با فرزندانمان رفتار کنیم؟

به جای اینکه کاری کنیم که بچه ها از ما حساب ببرند ، کاری کنیم که روی ما حساب باز کنند .
به جای اینکه در بچه ها ترس بوجود آوریم ، در آنها عشق و علاقه را زیاد کنیم ، چرا که ترس ، دروغگویی و ریاکاری را پرورش می دهد .

 به جای اینکه بخواهیم با سرسختی نظر خود را اعمال کنیم ، با منطق و دلیل او را قانع کنیم که اقتدار در همین است 

( از کتاب تربیت علیرضا فیض )

مهارت نه گفتن

‏ یکی از مهم ترین اصول تربیت ، یادگیری مهارت نه گفتن به کودک است.

یکی از مهم ترین اصول تربیت ، یادگیری مهارت نه گفتن به کودک است. گاهی اوقات کودکان خواسته هایی دارند که قابل قبول نیست ، باید در این شرایط به آنها نه بگوییم ، اما نه گفتن روش خاصی دارد که در صورتی که درست از این روش ها استفاده کنیم زودتر به نتیجه ی مطلوب خواهیم رسید.

نه گفتن زیاد باعث می‌شود که کلمه نه بی‌اثر شود. بعضی از متخصصان معتقدند کودکانی که زیاد کلمه نه را از زبان بزرگترها می‌شنوند کم‌کم این کلمه را ناشنیده می‌گیرند و یا تنها به صورت خشمگین شما در هنگام به زبان آوردن این کلمه توجه می‌کنند.

پس یک مادر چه باید بکند؟! آِیا به کودکش اجازه دهد تا دیوانه وار بدود و هیچ محدودیتی برای او قائل نشود؟ نه نیازی به گفتن این همه «نه» نیست. والدین می‌توانند با روش بهتری برای کودکان محدودیت تعیین کنند بدون اینکه به آنها این همه نه بگویند. می‌توان با بله گفتن هم همان کار را کرد بدون اینکه پاسخ منفی به کودک دلبندتان بدهید. البته در بله گفتن هم باید تعادل داشت.

محیط امن و مناسب فراهم کنید